Liefde voor De Mussen: van moeder op dochter(s)!
“Na schooltijd ging ik snel thuis een broodje eten en dan door naar De Mussen. Om half vier was het Mussentijd”, Imran vertelt het met een big smile. De veertienjarige komt al haar hele leven in het buurthuis. En ze is niet de enige in het gezin. Moeder Hatice bracht alle vier haar kinderen naar de voorschool en kwam zelf ook graag. Hatice is maar wat blij met het buurthuis in de Schilderswijk. “Ik kan gerust mijn kinderen naar De Mussen laten gaan. Het is een veilige plek.”
Hatice (43) was net zo oud als haar dochter nu is, toen ze vanuit Turkije naar Nederland kwam. “Mijn vader woonde al hier. Hij werkte bij de reinigingsdienst van de gemeente. Met mijn moeder, vader, zes zussen en een broer woonde ik in de Schilderswijk. We kwamen vanuit een klein dorp waar niet veel was. Het was een heel ander leven hier. Waar ben ik, dacht ik? Maar ook: nu moet ik hier gaan leven! In het begin sprak ik alleen Turks. Gelukkig was er een meester op school die Turks sprak. Daarna ging ik naar taalschool. Na twee jaar kon ik vlot Nederlands praten. Op het Johan de Wit college heb ik vbo gedaan en daarna mbo administratie. Tot mijn huwelijk was ik jaren administratief medewerker bij de gemeente en de belastingdienst. Daarna ben ik gestopt met werken. Ik was een tijd ziek. Mijn lichaam gaf het op.”
Handig
Hatice komt voor het eerst bij De Mussen als haar oudste dochter drie is. “Ze vond het leuk en de andere kinderen later ook. Ik bracht ze eerst naar de voorschool en later gingen ze naar de club en de meidenclub. Mijn kinderen zijn echte Mussenkinderen. Ze zijn hier opgegroeid.”
Voor Hatice zelf is het sociaal contact met andere moeders belangrijk. “Juf Jannie organiseerde in die tijd een vrouwengroep. Daar konden we gezellig bijpraten bij de koffie. Ze gaf ook informatie, heel vaak over opvoeding van kinderen. We konden bij haar terecht met allerlei vragen. Dat was handig. De vrouwen kwamen met plezier. We hadden ook niks te doen, we waren huisvrouwen. Doordat ik de Nederlandse taal goed kende, tolkte ik voor vrouwen die de taal niet begrepen.”
Moeder Hatice komt nu minder vaak in De Mussen, maar ze staat nog altijd klaar als De Mussen een beroep op haar doen. Het buurthuis heeft haar vertrouwen. Hatice: “Sinds mijn oudste dochter drie is, kom ik bij De Mussen. Ik ken al de mensen die hier werken persoonlijk, de juffen en de meesters. Ik kan mijn kinderen hier met een veilig gevoel naartoe laten gaan.”
Saai
Dochter Imran (14) komt al zolang ze zich kan herinneren bij De Mussen. “De eerste keer bij de peuters moest ik huilen. Ik wilde niet zonder mijn moeder zijn. Maar daarna ging het goed. Ik heb hier vrienden gemaakt. Die vrienden ken ik nog steeds. Dit is een heel bijzondere plek voor mij.
Bij De Mussen doen we allemaal leuke activiteiten. Vroeger kwam ik na school altijd naar club om te spelen. Met kerst werd de boom versierd en we hadden een kerstdiner. Wat ook heel leuk is: we zijn op kamp geweest, twee nachten en drie dagen. De Mussen heeft een eigen kamphuis, daar logeerden we met wel 25 meiden. Vanuit het kamphuis hebben we allemaal leuke dingen gedaan: een fietstocht, we zijn naar een klimmuur gegaan, een bonte avond, voetballen en we hebben pizza’s gemaakt. Zonder De Mussen zou mijn leven een beetje saai zijn.
Ik zit nu bij het meidenwerk van juf Moska. Bij de oudere meiden gaan we nagellakken, make-uppen, films kijken en samen koken en dan lekker eten. De meidenclub is voor mij een tweede huis. Bij de grote meiden praat je over andere dingen. De kleine meiden willen nog liever buiten spelen.”
Imran helpt ook graag bij activiteiten. “Eerst hielp ik bij de kleuters, boekjes voorlezen en spelen met de kindjes. Nu help ik juf Moska, bijvoorbeeld bij het knutselen. Als er iets gehaald moet worden, doe ik dat of als ze bingo gaan spelen, kom ik cadeautjes inpakken. Het zit gewoon in me om mensen te helpen. Juf Moska is blij met mij en ik met haar. Ik ken haar al superlang. We hebben een goede band met elkaar.
Op woensdag doen we met de Crownies leuke dingen voor de wijk. Met een groep meiden gaan we schoonmaken in de wijk, halen oud papier op en sturen kaartjes naar oude mensen. Allemaal leuke doelen. Daarmee verdienen we punten waarmee we samen sparen voor bijvoorbeeld een leuk uitstapje of iets nieuws voor de meidenclub. Omdat ik altijd help heeft Juf Moska me aangemeld voor een jeugdlintje van de gemeente Den Haag.”
Hatice is trots op haar dochter. “Ik vind het heel leuk dat mijn kinderen andere mensen helpen. Ik ben ook zo. Hoe ik ze heb opgevoed, zie ik terug. Ik heb mensen geholpen en mijn kinderen doen dat ook.”
Blij
Een leven zonder De Mussen, Imran kan zich er niets bij voorstellen. “Ik heb hier veel geleerd. Over vriendschap, hoe je het beste met vrienden moet omgaan. Mijn allerbeste vriendin kom ook vaak helpen. Maar ook respect voor ouderen heb ik geleerd en hoe je met mensen moet praten. Als ik hier ben, ben ik blij.”
“Ik ken al de mensen die hier werken persoonlijk, de juffen en de meesters. Ik kan mijn kinderen hier met een veilig gevoel naartoe laten gaan.” – moeder Hatice
